„Есеи за македонската дијалектологија“ станале „Полог и неговото бугарско население“ – книгата направена пред 95 години која е еден од најголемите докази на бугарските академци за оспорување на македонскиот јазик, денеска е оспорен во изданието на историчарите Бранислав Светозаревиќ и Драган Јаќоски. Тој во неа ги открива како се креирала пропагандата на бугарската политика да се оспори јазикот преку автентичните писма кои пред еден век ги разменувале претседателот на бугарската академија и ректор на софискиот универзитет Љубомир Милетиќ и еден од најголемите слависти на 20тиот век Афанасиј Селишчев.
Експлицитно се гледа како се договараат бугарскиот академик и рускиот професор. Неговата книга која претходно била под наслов „Есеи за македонската дијалектологија“ том два, да се преименува во полог и неговото бугарско население. Не само што е сменет самиот наслов туку е направена целосна промена на термините внатре во книгата и македонските дијалекти стануваат бугарски дијалекти, македонското население станува бугарско население, и сето она што е во книгата која служи за жал како нарачка која за жал од наша гледна точка е голем скандал во научните кругови.
Тогашната тенденциозност со етничката карта на Бугарија, оспорувањето на Македонците, запишувајќи дека се Бугари се случува и денеска, бидејќи во интерес на политиката се злоупотребува науката и покрај бројните повици апели од страна на историчарите и филолозите. Но, сега, писмата ваквите тврдења ги побиваат, заклучува тој.
Се надевам дека и оваа книга ќе даде еден придонес кон тоа, прашањето ви е одлично, со оглед на тоа дека бугарската академија во 2020 година замислете издаде броушура за да ја поддржи бугарската политика кон Македонија. Брошурата гласи за Македонија, во таа книга наведуваат некакви докази дека македонскиот јазик е всушност дијалект на бугарскиот и еден од најголемите докази, ја прикажуваат оваа книга од пред 95 години, дека еве, еден голем светски гигант во славистиката кажал дека во Полог, во северо-западот на Македонија се зборува на бугарски јазик, а всушност се работи за една груба мистификација.
Светозаревиќ вели недоследностите во книгата ги открил пред речиси две децении, но недостасувале доказите. До овие писма во минатото било тешко да се дојде, но Светозаревиќ вели, благодарејќи на дигитализацијата на светските архиви успеале да ги лоцираат приближно писмата со коавторот Драган Јаќоски и конечно да дојдат до нив во една од руските архиви.