На комеморацијата посветена на великанот на македонската кошарка, со потсетување за неговото дело, преку „фотографска лента“, раскажување, евоцирање на спомени со него од страна на неговите пријатели и соработници, последен поздрав му оддадоа неговото семејство, но и сите оние кои беа „околу него“ во неговиот работен и животен век.

За Лазар Лечиќ велат беше, Бог да го прости, невозможен човек.

Цел создаден од сами противречности.

Беше и нежен и суров. И комичен и не толку забавен. И згрозувачки мудар и бескрајно фин, аристократски рафиниран.

Ранлив и чувствителен, но понекогаш и со остар јазик. Но, тоа секогаш го правеше речито, шармантно, ѓаволски духовито, да не можете да му се налутите. Напротив, беше чиста уживанција Лазар Лечиќ да ве стави во уста.

Лазар Лечиќ е еден од најдобрите македонски кошаркарски тренери на сите времиња, комплиментот кој често му го даваа, од пред два месеци за жал важи повеќе од било кога.

Лазар Лечиќ замина во вечните почивалишта, каде сигурно исто така ќе мрчи за кошарката, затоа што тоа му е многу убаво.

А, сите вие кои одблизу го познававте и се дружавте со Лазар Лечиќ продолжете несебично да го прикажувате онаков каков што навистина беше - понекогаш смешен, понекогаш апсурден, нималку тажен и обесхрабрувачки.

Лазар Лечиќ е вредност. Не само кошаркарска. И не само македонска.

На некои луѓе им е судено да бидат легенди и да ги паметиме засекогаш по добро. Тоа е веројатнмо единственото објаснување по загубата на Лазар Лечиќ, а знам дека не е доволно добро.

Долгогодишниот генерален секретар на Македонскиот олимписки комитет, Зоран Гапиќ, се осврна на некои незаборавни моменти од заедништво кое го имаше и го делеше со Лечиќ.

„Лазар Лечиќ воведе новитети во југословенската кошарка кои ги користеа Александар Николиќ и Ранко Жеравица. Тоа го направи и Работнички голем клуб. Јас не сум од Работнички, но Работнички мора да направи нешто вечно во чест на Лазар Лечиќ.

Ако ништо друго, во салата на Работнички, каква е-таква е, да постави една фотеља на која ќе пишува Лазар Лечиќ за сите кои ќе дојдат тука да знаат дека таа сала ја направи тој. Секогаш кога патував низ светот, луѓето од кошаркарскиот свет ме прашуваа каде е и што прави Лазар Лечиќ“ - рече Гапиќ.

Што значеше Лазар Лечиќ, односно „Лазарос“ како што беше неговиот прекар, за солунски Арис, со „свои зборови“ во специјалната телеграма, опиша еден од најголемите грчки кошаркари на сите времиња, Панајотис Јанакис.

За се што и „остави“ на македонската кошарка, како клупска, така и репрезентативна, потенцираше и некогашниот капитен на сениорската репрезентација на Македонија, Ѓорѓе Војновиќ:

„Немав среќа Лазо да ми биде тренер, но имав среќа да ми биде учител. Уште се сеќавам, од деновите во школата на Работнички, трениравме во Градски парк, а Лазо ќе не види од галеријата горе и покрај тоа што не ни е тренер, се симнуваше долу да ни каже што треба да правиме. 'Мали, ти со овој шут бонсек, не можеш да станеш играч', ми велеше и не мотивираше да останеме да работиме.

На нас останува она што го велеше Лазо, да се 'поштуеме'. Постојано тврдеше дека немаме спорт затоа што не се 'поштуеме'. Лазо, играј кошарка горе на небото и чувај не“- рече Војновиќ.

На комеморативната седница, говореа и Драган Радосављевиќ, легенда на кошаркарскиот клуб „Работнички“ од Скопје, како и долгогодипниот спортски новинар и коментатор, Зоран Михајлов, кои пренесоа голем број на слушки, анегдоти поминати низ заедничките моменти со Лечиќ.

Посебна порака од САД, испрати и внукот на Лазар Лечиќ, Андреј Апостолоски Лечиќ.

Лазар Лечиќ професионалната кариера ја започна во Работнички во 1957 година и во клубот остана со статус на играч до 1962 година пред да се пресели на тренерската позиција.

Како играч, тој освои две титули во Македонската републичка лига во 1960 и 1961 година. Во 1962 година седна на тренерската позиција во Работнички и веднаш направи влијание.

Како доминантна сила во Македонија под крилата на Лечиќ, Работнички ги освои следните две титули во 1963 и 1964 година, а тимот се пресели во Првата сојузна кошаркарска лига.

Лечиќ остана во Скопје до 1972 година пред да се пресели на уште една авантура во Борац Чачак за сезоната 1972/73 кога тимот заврши на четвртото место во Првата југословенска кошаркарска лига како најголемото достигнување на клубот во историјата.

Следната сезона се пресели во Словенија и Олимпија Љубљана, пред да преземе нова авантура во Работнички. Овој пат го води клубот од Скопје во полуфиналето на ФИБА Сапорта купот кој и понатаму е еден од најголемите успеси во историјата на тимот.

Во 1978 година Лечиќ се врати во Олимпија Љубљана каде остана до 1982 година. По една сезона во Војводина, Лечиќ се врати во својот роден град, но овој пат во Скопје, подоцна познат како МЗТ Скопје.

Во 1986 година, под водство на Лазар Лечиќ, МЗТ Скопје стигна до Првата југословенска кошаркарска лига каде што се натпреваруваше две сезони.

Во 1990 година Лечиќ се пресели во Грција и Арис каде што се натпреваруваше во Евролигата, стигнувајќи до полуфиналето во 90/91 и четвртфиналето во 91/92.

Ја освои и грчката лига во 90/91 и Купот на Грција во 91/92. По уште една сезона во МЗТ Скопје во 1996 година кога го освои Купот на Македонија, а го освои и Купот „Кораќ“, привремено дал отказ, но богатата тренерска кариера ја заврши во Никол Ферт во сезоната 1999/2000 со освојување на шампионатот во македонската лига.

Покрај клупската кариера, Лазар Лечиќ имаше неверојатна репрезентативна кариера како тренер во југословенската репрезентација.

За неговиот квалитет, најдобро зборува податокот што е еден од ретките Македонци кои имаа важна улога во југословенската кошарка.

Беше помошник тренер во југословенската репрезентација првиот златен медал на ФИБА Светското првенство во 1970 година одржано во Југославија. Тој, исто така, имаше влијание во доминантните години кога Југославија освојуваше медали во неколку натпреварувања како ФИБА Евробаскет, Медитерански игри и Балкански првенства, меѓу другото.

Ја водеше Југославија и на Европското младинско првенство во 1971 година.

Последните две децении беше активен како советник и член на стручниот одбор, а неговите искуства беа драгоцени за сите млади тренери.

Кошакарската федерација на Македонија денеска одлучи во иднина наградата тренер на годината да го носи името на легендарниот Лазар Лечиќ.

На денешната комеморација во чест на Лазар Лечиќ, Кошаркарската федерација најави дека една награда во иднина ќе го носи неговото име

Станува збор за признанието за тренер на годината кое трационално се доделува при изборот на КФМ пред крајот на секоја календарска година. Лечиќ беше тренер повеќе од шест децении и имаше голема улога во развојот на неговите помлади колеги.

Кошаркарската федерација претходно ги испочитува и останатите легенди на македонската кошарка Драган Василов Цевка по кого името го доби Суперкупот, како и Благоја Георгиевски Буштур чие име го носи Купот на Македонија.