Додека едни ја критикуваат одлуката на аеродромот, други сметаат дека мерките се оправдани и праведни за сите патници.

Оние што ќе ги пречекаат најблиските на аеродромот Данедин во Нов Зеланд ќе мора да се прегрнат и да се збогуваат исклучително брзо откако се воведени новите правила во областа на поаѓања. На новата табла поставена пред зградата на терминалот пишува „Максималното време за гушкање е три минути. За поискрено збогум, искористете го паркингот“.

Иако пораката звучи „ладно“ и очигледно не ги зема предвид емоциите на патниците и нивните најблиски, аеродромот има објаснување за новововедените мерки.

Директорот на аеродромот Ден Де Боно изјави за Радио Нов Зеланд (RNZ) дека во минатото, многу луѓе долго се задржувале пред терминалот и дека немало место за сите што требало да излезат од своите автомобили и да влезат на аеродромот. Воведени се нови мерки за да им се овозможи на сите да се збогуваат со пријателите и семејството пред да се качат на нивниот лет.

A New Zealand airport has introduced a sign that caps goodbye hugs to 3 minutes.

“There’s no space left for others,” the Dunedin airport boss said. “It’s about enabling others to have hugs.”

📷 Jenny's Online Blog pic.twitter.com/kccOHzHl6b

— WIRED (@WIRED) October 21, 2024

Според него, Данедин не сакал да воведе порестриктивни политики како казни како другите аеродроми. Тој рече дека нема да има „специјална полициска единица за гушкање“ која ќе го спроведува правилото, но персоналот може учтиво да ги замоли оние што се задржуваат подолго да ги преместат своите возила на паркингот, пишува „Гардијан“.

Одлуката на аеродромот предизвика различни реакции на социјалните мрежи. Некои ги критикуваат мерките како „нехумани“, додека други се согласуваат дека треба да има временско ограничување за да им се дозволи на сите да се збогуваат со пријателите и семејството.

Извршувањето на изречената казна им се заменува со условна осуда за време од 3 години, на осудените лица: Акиф Равмановски од с. Арачиново, во траење од 1 година и 3 месеци; Никола Трпчески од Охрид, во траење од 1 година и Шенол Маслани од Арачиново, во траење од 6 месеци.

Акиф Рвамановски е всушност член на наркокланот „Барон“, а Шенол Маслани е брат на познатиот Шенки, кој од глава до пети бил облечен во „версаче“. Шенол Маслани во 2019 година беше уапсен во голема полициска акција кога полицијата заплени пушки, пиштоли, луксузни автомобили, пари и дрога.

Со истата одлука за помилување, делумно се ослободуваат од понатамошно извршување на неиздржаниот дел од казната затвор осудените лица: Мухарем Али од Скопје, во траење од 2 месеца; Тодор Попов од с. Миравци во траење од 3 месеци; Томислав Симеонов, од Скопје, во траење од 3 месеци; Перо Кузмановски од Градско, во траење од 3 месеци; Живко Делиџаков од с. Богородица, во траење од 3 месеци; Владимир Талески од Битола (поранешен градоначалник на Битола), во траење од 1 година; и Марјан Ефремов од Скопје, во траење од 3 месеци.

Владимир Талески беше во затвор по пресуда за случајот „Транспортер“ и требаше да одлежи уште една година. Комисијата, по барање на Талевски и неговите адвокати, го уважила нивното барање во делот на намалување на казната и целосно ослободување и прифатиле делумно намалување на остатокот од затворската казна.

Талевски по вторпат е помилуван од претседател на државата. Во 2016 година, претседателот Иванов колективно потпиша аболиција на 56 лица, главно политичари и функционери меѓу кои беше и тогашниот градоначалник на Битола. Талевски се сомничеше за финансиски злоупотреби за превоз на ученици од тогашното СЈО, за што беше формиран и предмеот „Транспортер“.

По измените на законот за аболиција, тој сам побара да се повлече одлуката за негова аболиција. Во меѓувреме поднесе претставка до Европскиот суд за човекови права во Стразбур, а судот ги отфрли наводите на Талевски во насока да се исцрпат сите правни средства во Македонија.

Марјан Ефремов е првоосомничениот во аферата „Шпион“. Во истрагата за случајот „Шпион“, полицијата утврди дека тој бил вработен во Агенцијата за разунавање, но во 2009 година откако добил отказ формирал злосторничка група во која влегле поранешни или тогаш сè уште активни вработени во УБК, Јавна безбедност, Агенцијата за разузнавање, Воената полиција, Државниот архив и сопственици на медиуми… При претресот во неговиот дом биле пронајдени поголеми количини оружје, експолозив и најобемна документација со класифицирани информации од случајот „Шпион“.

Во составот на Комисијата која одлучува, односно ѝ препорачува на претседателката лица кои треба да бидат помилувани се: проф. д-р Методија Каневчев, како претседател на комисијата, додека за членови се именувани – проф. д-р Гордан Калајџиев, проф. д-р Арлинда Кадри Шахиновиќ, д-р Зора Митиќ, м-р Ана Ѓорѓиева Ивановска и Ајтен Шаќири, објави МКД.МК.

Синвар беше ликвидиран минатата среда, кога израелските одбранбени сили (ИДФ) случајно го открија во Појасот Газа, објави „Дејлимејл“.

Сега Гершон Баскин, израелскиот преговарач кој го надгледуваше ослободувањето на Синвар од израелскиот затвор во 2011 година, заедно со уште 1.026 палестински затвореници во замена за ослободувањето на киднапираниот израелски војник Гилад Шилат, вели дека неговата смрт е „или можност за ослободување на заложниците или момент на очај.“

„Смртта на Синвар е момент на пропаст бидејќи има гласини дека тој им наредил на луѓето што ги криеле киднапираните заложници да ги ликвидираат во случај да биде убиен“, рече Баскин.

Се верува дека околу сто израелски заложници сè уште биле во Појасот Газа во моментот кога бил убиен Синвар. Околу 60 од нив се уште се живи.

„Оние кои преживеаја се изложени на ризик никогаш да не бидат вратени во нивните семејства“, пренесува Хаарец, кој во неделата објави дека високи американски претставници, вклучително и државниот секретар Ентони Блинкен, оцениле дека има „мали шанси да се постигне договор“, со оглед на тензиите меѓу Израел и Хамас.

Ова го потврдил и висок израелски функционер, неколку дена по смртта на Синвар:

„Во моментов нема сериозни преговори за примирје, а Блинкен е целосно свесен за тоа. Нејасно е како смртта на Синвар ќе влијае на какви било потенцијални преговори, доколку ги има во овој момент.“

Гершон Баскин, исто така, наведува дека не е можно да се потврди дали Синвар дал наредба да се убијат заложниците, но дека гласините треба да се сфатат сериозно, со оглед на тоа колку Хамас се чини дека не е загрижен за нив.

Како пример, тој го наведе ужасното убиство на шест заложници во тунелите под Рафа, што се случило на крајот на август.

'This could be a moment of doom': Hamas leader Yahya Sinwar may have left orders to MURDER every hostage if he was killed, Israeli negotiator says https://t.co/6EmKyQA0y8 pic.twitter.com/YErA1CZEjj

— Daily Mail Online (@MailOnline) October 22, 2024

Портпаролот на израелската војска контраадмирал Даниел Хагари рече дека шесте заложници биле „сурово убиени од Хамас, непосредно пред израелските војници да стигнат до нив“.

Тие се идентификувани како Еден Јерушалми (24), Кармел Гат (39), Алмог Саруси (26), Алекс Лубнов (26), Ори Данино (25) и Херш Голдберг-Полин (23). Петмина од нив биле киднапирани на музичкиот фестивал „Нова“, додека Кармел Гат била киднапирана од куќата во кибуцот каде што живеела.

Херш Голдберг-Полин ја загубил раката во експлозија на граната за време на масакрот на музичкиот фестивал.

„Видовме шест убиени заложници кога ИДФ влегуваше во тунелот. Таква може да биде ситуацијата сега. Едноставно не знаеме“, рече Баскин.

Тој рече дека враќањето на заложниците зависи исклучиво од тоа дали Израел може да постигне договор со Хамас.

„Тоа е погоден момент во кој Израел треба да издаде многу јасна порака дека секој што ќе држи заложници и ќе ги ослободи ќе добие бесплатен премин за себе и за нивните семејства од Газа во друга земја, како и многу пари“, рече тој и продолжува:

„За да ги охрабри да го сторат тоа, Израел треба да допре до Египет и Катар и да им каже брзо да ги продолжат преговорите, не за договор за кој се преговара речиси четири месеци без успех, туку за договор што ќе донесе побрзо враќање на заложниците и што очигледно би барало Израел да ја прекине војната“.

Тој рече дека договорот најверојатно ќе значи ослободување на палестинските затвореници, што е точка на спор за многу Израелци, кои веруваат дека нивното ослободување едноставно ќе доведе до друг напад во иднина, сличен на оној на 7 октомври.

Но, Баскин рече дека е грешка да се размислува на тој начин:

„Нападот на 7 октомври не беше поради Синвар. Тоа беше затоа што окупиравме народ веќе 56 години, не дозволувајќи им да веруваат дека некогаш ќе бидат ослободени, или затворавме два милиони луѓе во Газа во сиромаштија и им кажувавме дека тие никогаш нема да бидат слободни да ја напуштат Газа“.

Тој рече дека се надева оти смртоносниот напад на крајот ќе ги принуди Израелците „да се соочат со заблудата да ја засноваат својата политика кон Палестинците на воена сила“.

„За Палестинците, лекцијата што треба да ја научат е дека мора да се откажат од вооружената борба како дел од нивната стратегија за ослободување. Правилно или погрешно, вооружената борба првенствено носи смрт и уништување. Секој човек што живее меѓу реката и морето мора да ги има истите права како и сите други, врз основа на тој принцип, можеме да напредуваме со слобода, самоопределување, безбедност и достоинство за секого“, заклучува Баскин.