Договорот за оспособување и користење на некогашната кино сала денеска потпишаа Општина Центар, Заедницата на станари-сопственици на таканаречената Железничка зграда на ул. „Борка Талевски" бр.26 и „Здружението за култура и уметност и Факултетот за работи што не се учат".
„Железничката зграда" е редок градски пример кој во својата содржина има просторија која првенствено била наменета за жителите на зградата, а подоцна и за колективната јавност. Преку овој договор кој има за цел негување на културата и враќање на нејзината улога во колективното живеење, Општина Центар, меѓу другото, се обврзува да започне соработка со релевантни субјекти во насока на обезбедување донации за целосна реконструкција на уникатниот изглед на зградата, уредување на просторот и негово целосно оспособување за непречено функционирање, а исто така, ќе даде и поддршка и препораки за користење на овој јавен простор.
Киното претставува квалитетен архитектонски јавен простор со површина од околу 150 м2 и висина од околу 7 м. Архитектонските карактеристики на киното овозможуваат овој простор да служи за повеќенаменски културни активности кои би требало, пред сè, да служат во функција на локалната заедница, соопшти Општина Центар.
Ставањето во функција на кино салата е во рамки на проектот „Активни простори на заедницата за граѓански промени" што го имплементира Факултет за работи што не се учат, а е поддржан од УСАИД.
Во дворот на зградата вечер во 201 часот ќе се одржи дискусија со претставници на локална самоуправа, граѓански организации, индивидуални активисти и станари по што ќе следи музички перформанс со Мухамед Ибрахими.
Железничка колонија претставува повеќесемејна станбена зграда, изградена во 1946 година од архитектот Михаил Дворников. Таа е обликувана во затворен периметарски блок со внатрешен двор и заеднички поврзани тераси. Покрај станбените единици, архитектонскиот концепт вклучува и јавни простори кои жителите имале можност да ги користат и делат заедно (детски јасли, пералници, внатрешен заеднички двор и заедничко кино). Киното претставува најспецифичен дел од зградата. Истото служело за проекција на филмови и средби на станарите и куќниот совет. Киното функционирало до почетокот на 70-те години, а во него се проектирале филмови со различни социјални и историски содржини, но првенствено било наменето за самите жители на зградата. Од тој период, па сè до денес, киното се користело инцидентно за различни настани, но досега не било активирано во корист на некој поширок (јавен) интерес.