Според властите, а пренесени од порталот Law&Crime, обидот за посвојување за алкохол и пари бил познат меѓу учесниците - и меѓу неколку други лица.

На 21 септември, едно лице го користело телефонот во канцеларијата на менаџерот на кампот Beaver Lake Hide-A-Way во Роџерс за да се јави во канцеларијата на шерифот на округот Бентон за да пријави дека родителите „се обиделе да го предадат детето за пакет со шест пива а потоа барале и 1.000 долари за бебето“, се вели во соопштението од судската пријава.

Роџерс, голем и брзо растечки град, се наоѓа на неколку километри источно од границата со Оклахома и околу 330 километри северозападно од Литл Рок, а некогаш било првото место каде се отворила познатата продавница „Волмарт“.

Сепак, трговијата што се случила во кампот тој ден беше многу понелегална, според властите.

И, наводно, договарањето имало и писмена потврда.

„Јас, Деријн Урбан и Шалин Елерс, ги отпишуваме нашите права на нашиот син Коди Натаниел Мартин за 1.000 долари на 21 септември 2024 година“, се наведува во документот.

„Забелешка: По потпишувањето на овој договор, нема да има промена на мислењето меѓу вас двајца, никаков контакт никогаш повеќе“, се додава во документот.

Неколку сведоци кои присуствувале го потврдија овој процес на псевдо-посвојување, според заменикот на шерифот. Заменикот, наводно, добил и видео од мобилен телефон на кое Урбан и Елерс потпишале договор со човекот кој требало да им го купи детето.

Причината за обидот за продажба било само пивото, велат надлежните.

Елерс наводно се приближила до приколката на парот и побарала пиво, што таа го правела редовно, се вели во извештајот. Кога тие одбиле, мајката си заминала, но еден човек по име Рики Крафорд понудил пиво во замена за чување деца во текот на ноќта.

Крафорд, за кого иследниците рекоа дека бил екстремно алкохолизиран за време на сослушувањето, наводно изјавил дека бил загрижен за благосостојбата на детето и сакал да го извади од рацете на Урбан и Елерс преку ноќ - на што родителите се согласиле, според изјавата.

„Тој праша дали може да го чува бебето преку ноќта и им даде неколку лименки пиво во замена“, се вели во извештајот.

„Тие се согласија и му го дадоа на Крафорд бебето заедно со торба пелени. Потоа го однесе детето кај Мартин во друг камп во областа. Елерс и Урбан потоа дојдоа во истиот камп и разговараа со Мартин и Крафорд пред да го потпишат писмото.

Наводно, Мартин ѝ рекол на полицијата дека тој е тој што го склопил договорот, дека сè уште нема сменето пари, но тој планирал на парот да им донесе чек од 1.000 долари на 23 септември.

„Врз основа на целата истрага, се верува дека Урбан и Елерс создале значителен ризик од смрт или сериозна физичка повреда оставајќи го малолетното дете со очигледно алкохолизиран маж, а потоа со лице кое не го познавале“, напишал детективот во извештај.

Откако ги прочитале нивните права, полицијата вели дека парот бил прилично смирен во врска со планот да го продадат детето.

Во извештајот се наведува:

„Тие изјавија дека Крафорд дошол во кампот и побарал да го чува бебето во текот на ноќта. Изјавија дека се согласиле и му го дале бебето на Крафорд. Потоа рекоа дека разговарале за тоа и отишле во кампот каде што било детето. Му понудиле да му го предадат детето на Мартин во замена за 1.000 долари во готово под услов детето да му биде дадено на Мартин во замена за 1.000 долари што ќе се соберат во понеделник“.

Мартин, од своја страна, на полицијата ѝ рекол дека разговарал со мајка му за нејзината причина за потенцијалната трансакција.

„Мартин рече дека изјавила дека не е лесно да се грижи за три кучиња и едно бебе“, се наведува во извештајот.

Сопственикот на кампот подоцна дознал за трансакцијата и повикал полиција, според извештајот на шерифот. Момчето, кое наводно покажувало знаци на запуштеност, било пренесено во болница.

Урбан и Елерс се задржани со кауција од 50.000 долари. Таткото на момчето е ослободен, додека мајката останува во притвор, според податоците од канцеларијата на шерифот на округот Бентон.

Милер се тресел околу две минути, по што следеле околу шест минути напорно дишење при што се борел за воздух, пишува АП.

Смртоносниот метод вклучува поставување на маска за респиратор на лицето и снабдување со чист азот. Недостатокот на кислород предизвикува смрт од задушување.

„Не направив ништо за да бидам овде. Не направив ништо за да бидам осуден на смрт“, наводно им рекол Милер на новинарите пред неговата смрт.

Тој побарал од семејството и пријателите да „чуваат“ некого, но не било јасно чие име кажал.

Неговиот глас повремено го пригушувала маската што му го покривала лицето од челото до брадата.

Милер е погубен поради пукање во 1999 година во кое загинаа тројца негови соработници - Ли Холдбрук, Кристофер Скот Јанси и Тери Џарвис.

Првата егзекуција со азот беше извршена, исто така, во Алабама, во јануари.

Очевидец потоа опишал за АП како изгледала егзекуцијата на 58-годишниот Кенет Смит.

„Смит почна силно да се тресе, да се врти и да се грчи, како да има напад. Ја подигна главата, а потоа падна назад“, се сеќава очевидецот.

Во однос на ниската стапка на насилен криминал на островот и малата количина оружје што циркулира меѓу цивилното население, неговата изјава имаше основа во реалноста.

Неговите критичари, се разбира, одговорија дека ниската стапка на криминал е постигната со заплашување, дека Куба на Кастро била и се уште е полициска држава, која не дозволува критики на комунистичките власти и која грубо ги крши човековите права на своите противници.

Сепак, како што пренесува Би-Би-Си, малкумина би можеле да негираат дека улиците на Куба традиционално се меѓу најбезбедните на американскиот континент. Сепак, Саманта Гонзалес деновиве не изгледа како да живее во најбезбедната земја на светот.

Нејзиниот помлад брат, аспирантен музички продуцент по име Јан Франко, беше убиен пред два месеци во очигледен конфликт поврзан со банди. Франко имал 19 години кога бил избоден двапати во градите пред музичко студио во сиромашната населба Кајо Хуесо во Хавана. Тој е жртва на расправија која се претворила во трагедија кога некој извадил нож.

„Сè уште не разбирам што се случи“, вели Саманта (20), обидувајќи се да ја задржи болката додека ги прелистува фотографиите од нејзиниот брат на мобилниот телефон.

„Тој беше светлината на нашето семејство“, додава Саманта, која има едногодишен син.

Нејзиниот брат Франко е еден од многуте млади луѓе кои загинаа на улица во последните месеци.

„Годинава се убиени многу луѓе. Насилството е надвор од контрола. Станува збор за банди кои се напаѓаат едни со други. Оттаму доаѓаат повеќето убиства и насилство. Споровите се решаваат со ножеви и мачети. Никој не користи тупаници. Само со ножеви, мачети и пиштоли, не разбирам“, вели Саманта.

Насилството се влоши на улиците на кубанските градови откако се појави новата дрога „ел кумико“ - евтина хемикалија на база на канабис. Многу е популарен меѓу младите.

'The violence is getting out of hand': Crime grips Cuba's streets https://t.co/Lbb0e4D0Ha

— BBC News (World) (@BBCWorld) September 25, 2024

„Мајами Хералд“ претходно објави поразителна статистика во која се наведува дека дури 61 отсто од жителите на Куба, која има околу 11 милиони жители, биле жртви на некој вид криминал во текот на 2022 година, а само 14,6 отсто од нив пријавиле случај во полиција.

Во текот на минатата година на Куба се регистрирани 89 случаи на фемицид, што е речиси три пати повеќе од 2020 година. Бројот на убиства во Куба скокнал за 131 отсто од 2016 до 2021 година, што е последица на растечката економска криза. Поради економската миграција, бројот на жители се намалил за цели десет проценти во периодот од 2022 до 2023 година.

Според официјалните податоци, во 2023 година кубанската полиција уапсила 1.440 лица поврзани со дрога, меѓу кои и 16 странски државјани. Запленети се вкупно два тона наркотици.

Властите најчесто го обвинуваат стариот непријател - САД, поради зголемениот број на синтетички дроги, како и поради економските санкции кои важат со децении, а поради кои некои Кубанци се свртеа кон криминал.

Марисела Соса Равело, потпретседател на Врховниот суд на Куба, во ретка изјава за странските медиуми, изјави за Би-Би-Си дека ропството на насилството и криминалот е „претерано на социјалните мрежи“. Таа ги отфрла тврдењата дека повеќето кривични дела остануваат непријавени поради малата доверба на граѓаните во полицијата.

„Во моите 30 години како судија, сигурна сум дека кубанскиот народ сè уште има доверба во своите власти. Во Куба, полицијата има голем успех во решавањето на злосторствата. Овде, никој не ги презема работите во свои раце, како што се случува во Латинска Америка и другите делови на светот што потврдува дека луѓето имаат доверба во правосудниот систем.“